ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Οι εικόνες του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, που σοκάρουν, δυστυχώς μας είναι ήδη γνώριμες, χωρίς να μας προκαλούν έκπληξη. Αντίθετα, η οργή και η απογοήτευση μας ολοένα και μεγαλώνει, ο φόβος και η ανησυχία είναι πάντα στο επίκεντρο των καταστάσεων.
Ο Μοχάμεντ ζούσε και εργαζόταν στην Ελλάδα από το 2004, μιλούσε ελληνικά, είχε άδεια διαμονής, είχε χτίσει όλη του την ζωή εδώ, παρόλες τις αντίθετες πληροφορίες που διαρρέουν από το δελτίο συμβάντων της ΕΛΑΣ, με σκοπό την συγκάλυψη του εγκλήματος.
Όλως τυχαίως, ο 37χρονος ξεψύχησε στο μοναδικό σημείο που δεν καλύπτεται από κάμερες ασφαλείας. Οι πληροφορίες ότι ήταν ήδη αρκετά χτυπημένος όταν έφτασε στο ΑΤ του Αγίου Παντελεήμονα δεν φαίνεται να πείθουν ιδιαίτερα, καθώς το ΕΚΑΒ που ήρθε στις 18/9 δεν τον πήρε, διότι ως τότε είχε μόνο ένα τραύμα στο πρόσωπο. Πως προέκυψαν όλα τα υπόλοιπα που τον οδήγησαν τον θάνατο στις 21/9;
Ωστόσο, ακόμα και χαρτιά να μην είχε, ακόμα και ελληνικά να μην μιλούσε, ακόμα και αν ήταν άστεγος, πως η αστυνομία έχει το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές; Που είναι η τιμωρία, για την οποία όλοι μιλούν; Που είναι η ασφάλεια και τα δικαιώματα μας; Σημειωτέον, δεν του επιτρεπόταν να έχει επαφές με την οικογένεια και την δικηγόρο του. Σαν να μην είναι δικαίωμα του, σαν να μην ήταν άνθρωπος, σαν να μην του άξιζε να υπάρχει ανάμεσα μας.
Τα όσα πέρασε ο Μοχάμεντ μέχρι και την τελευταία του στιγμή, μαρτυρούν πολλά. Και το σημαντικότερο από αυτά, ότι πρόκειται για ακόμη ένα περιστατικό ρατσιστικής βίας και σοβαρής αστυνομικής αυθαιρεσίας, μέσα στην ελληνική αστυνομία.
Η αστυνομική βία εξακολουθεί να αποτελεί σκληρή πραγματικότητα και αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, στο βασανισμένο σώμα του Μοχάμεντ. Είναι ντροπή να μιλάνε για θάνατο από φυσικά αίτια, ειδικά ύστερα από τις φωτογραφίες που έχουν βγει στην δημοσιότητα. Είναι αδιανόητο την στιγμή που τον ψάχνει η οικογένεια του, να βρίσκεται στα χέρια της αστυνομίας και να θεωρείται αγνοούμενος.
Το Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα έχει στις πλάτες του μακρά ιστορία με σοβαρά περιστατικά βίας, αντίστοιχα βασανιστήρια, και άψογη συνεργασία με την Χρυσή Αυγή στην από κοινού διάπραξη εγκλημάτων χωρίς όρια.
Είναι επιτακτική ανάγκη να μπει ένα τέλος στην αστυνομική αυθαιρεσία και την απροκάλυπτη βία από την αστυνομία.
Δεν είναι μόνο ο Μοχάμεντ, είναι πολλοί σαν τον Μοχάμεντ καθημερινά. Στα αστυνομικά τμήματα, στον δρόμο, στα σύνορα της χώρας, στις θάλασσες, στα νησιά, παντού. Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε για την αλήθεια. Δεν θα επιτρέψουμε την συγκάλυψη ενός ακόμη εγκλήματος, δεν θα σιωπήσουμε απέναντι στην αστυνομική βία.
Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ και την υποστήριξη . Η απώλειά του μας γεμίζει θλίψη και οργή.
